Hoe gaat het nu met mij?

Wow, ik ben al bijna 3 maanden hier. Veel nieuwe indrukken, nieuwe dingen, nieuwe vrienden, nieuw eten. In mijn laatste blog had ik het over heimwee maar ik ben er verder niet op in gegaan hoe het nu met mij gaat.

In het kort samengevat; met mij gaat het onwijs goed. Ik zit hier lekker in mijn vel, ik heb veel leuke vrienden, ik doe leuke dingen en ik leer onwijs veel. Ik had nog nooit meegemaakt dat je in een omgeving komt, waar je helemaal niemand kent en waar helemaal niemand een vooroordeel over je heeft. Dat is op zich wel heel erg fijn. Mensen hebben niet hun zegje klaar over iets wat ze misschien 3 jaar geleden gehoord hebben, en dat is toch zo lekker.

Wat ook erg grappig is wat heel erg achteruit gaat is mijn Nederlands. Ik maak heel veel stomme grammaticafouten en een heleboel woorden weet ik gewoon niet eens meer in het Nederlands. Zo maak ik vaak de fout met het woord "bij". In het Engels gebruik je namelijk het woord "bij" vrij vaak. En dat vertaal ik dan onbewust vaak letterlijk naar het Nederlands. Bijvoorbeeld; "You're surrounded by people." Dat ga ik dan dus letterlijk vertalen naar; "Je wordt omringd bij mensen", en het moet natuurlijk door mensen zijn.

Tuurlijk heb ik genoeg momenten dat het niet lekker gaat. Zo pis ik hem nog steeds iedere keer in mijn broek als ik nieuwe mensen ontmoet, of als ik nieuwe dingen probeer. Ook heb ik vaak genoeg momenten dat ik zo graag weer even naar huis zou willen en dat ik mijn ouders onwijs erg mis. Dat is vooral op van die kleine momenten. Zo was ik bijvoorbeeld laatst mijn pincet kwijt, en normaal had ik mama allang geroepen om te vragen of ze me wilt helpen, maar hier kan dat niet. Ook vind ik het vaak jammer dat ik verjaardagen moet missen en dingen mis die mijn vrienden samen doen.

Ik mis wel een aantal dingen aan Nederland. Zo mis ik echt het brood en het beleg mega erg want dat smaakt hier in Amerika dus echt naar niks. Het is van dat "namaak-vlees" wat zeg maar 3 maanden goed blijft, en het brood is echt sompig. Ook mis ik de Nederlandse nuchterheid heel erg. De Amerikanen gaan graag nogal 'over the top' met alles, als je wegloopt bij de lunch zeggen ze "love you, see you, miss you" en zo onwijs verbonden voel ik me nou ook nog niet echt. Ze geven ook echt aan alles en iedereen knuffels; wanneer je net iemand ontmoet ga je al knuffelen, wanneer je weggaat moet je knuffelen, en ik ben totaal niet zo van het fysieke contact. Wat ik ook wel echt mis is groente, ondanks dat ik helemaal niet zo'n groente liefhebber ben. Hier in Amerika is het eten gewoon allemaal zo vet. Wat ik het allermeeste mis is mijn fiets en dat ik overal naar toe kon met mijn fiets. Hier in Amerika is alles zo ver weg van elkaar, dat het gewoon niet te doen is om ergens zonder auto te komen.

Mijn eigen verjaardag kijk ik langs de ene kant onwijs erg naar uit, want ik word 18, en langs de andere kant kijk ik er onwijs erg tegen op. 18 worden is hier namelijk helemaal geen 'big deal'. Dat vind ik echt heel erg jammer. Ook word ik 18 op een zondag en aangezien ze in Amerika nog vrij religieus zijn mogen de meeste van mijn vrienden niks doen op zondag.

Maar op school gaat het wel allemaal lekker. Mijn laagste cijfer is een C voor algebra 2, en dat is ongeveer te vergelijken met een 7 dus dat is helemaal niet slecht. Als ik echter onder de C ga bij mijn cijfers, dus een D of een F, dan gaat mijn organisatie even een goed gesprekje met mij voeren wat ik natuurlijk wil voorkomen.

Dus al om al vermaak ik me hier wel hoor. En het is hier nog steeds lekker weer, rond de 30 graden. Dus maak je maar geen zorgen over mij!

Oro Valley

Dit is gewoon in de achtertuin